قدر تو را می دانم متولد قدر

عزیز دلم: چند روزی است که پس از اتمام سال تحصیلی 91 تعطیل شده ای ومانند قبل شدی مونس 24 ساعته مامان.وقتی مدرسه میرفتی خیلی خسته میشدی ودیگر نای شیطنت نداشتی اما این روزها دوباره شدی همان دختر بلای مامان.راستی امسال عید اگر توفیقی باشد می خواهیم به عتبات برویم این چهارمین بار است که عازم میشویم.به نظر من در این ایام هیچ جا بهتر از انجا نیست .در هیچ جا نمی توانم به ارامش برسم جز کنار حرم مولا یمان و حضرت ابا عبدالله الحسین.پارسال که رفتیم هنوز یاد ان انفجار از خاطر پاک ات محو نشده فکر می کنی باز هم قرار است جایی منفجر شود اما نه گلم.همیشه اینگونه نخواهد بود همه چیز دست خداست.واوست که سرنوشت مان را رقم میزند وچه جایی بهتر از انجا برای جان داد...

برای این که بیشتر در جریان موضوع قرار بگیرید پست"تصمیم گیری سخت و..."را قبلش بخوانید. رنگ زندگی مان دختر عزیزم: اینها را در شرایطی می نویسم که می دانم الان کاملا قادر به درکش نیستی.می نویسم برای اینده ات.ان موقع که مسایل را فقط از زاویه دید بچه گانه وپاکت نمیبینی.ان موقع  که گاهی برای دیدن نیاز به تغییر این دید ها داری که نمی دانم نامش چیست؟ می دانی که موقعیت استخدامی برایم پیش امد که تقریبا از اردیبهشت سال قبل تا امروز با همه افت وخیزش درگیر ان هستم یعنی گذشتن از هفت خوان رستم .اززمانی که ابلاغم زده شد محل کارم در قسمتی از بیمارستان تعیین شد که ربطی به رشته ام نداشت با وجود صحبت با دانشگاه ورییس بیمارستان که مایل به همکاری بودن...